In oude blogposts en in mijn nieuwe boek spreek ik over het interne dialoog die we allemaal voeren. Laatst luisterende ik naar een podcast van Tim Ferriss met Seth Godin. Deze man vind ik een genie en in veel van wat hij zegt, vind ik de juiste woorden om iets uit te leggen. Zijn artikel “The worlds worst boss” doet hetzelfde voor mij. En voor jou omdat je dit artikel leest.
Hoe zit dat bij jou?
Even een check, hoe zit het met jou interne dialoog? Is het de stem van een masochistische perfectionist of heb jij mazzel en heb je met een ambitieuze cheerleader te maken? De masochistische perfectionist komt overigens verreweg het meeste voor. Het is de stem die alles in twijfel trekt. Het arsenaal aan argumenten is talloos maar je kunt het allemaal terug-redeneren naar deze angsten: “Ben ik goed genoeg?” en “Wat zullen anderen van mij vinden?”. Want weet je, we willen uiteindelijk toch graag erbij horen en ons gewaardeerd voelen. Zo zijn we, no biggie.
Het is wel een biggie op het moment dat je deze dialoog de dienst uit laat maken en jij je hierdoor laat leiden. En dan komt een mooiere vraag naar boven: wie heeft bij jou de leiding? Wie is de baas?
Wat voor baas ben je?
Eentje die blijft zeiken en zeuren en nooit zijn kop houdt? Eentje die niets goed genoeg vindt en daarom maar blijft klikken en scrollen in plaats van opleveren? Die afspraken met iedereen stipt nakomt… behalve afspraken gemaakt met jou?
Dat pikken we toch niet?!
Dus een rotzak van een werkgever of klant wijzen we de deur uit, maar van de enige baas waar we niet vanaf kunnen, tolereren we alles?
Niet alleen dat, we gaan tot het bot. Draaien we extra uren, zelfs al trekken we het al weken niet meer en krijgen we er geen extra geld voor. In het ergste geval pikken we ook nog eens alle crap van anderen, omdat de baas dan zegt “misschien hebben ze gelijk, we werken niet hard genoeg, we doen niet goed genoeg ons best, we moeten er nog een tandje bovenop doen!”.
AHA!
En eindelijk snapte ik wat ze écht bedoelen met persoonlijk leiderschap. Ik zei gewoon altijd “grow the f*ck up!”, en persoonlijk leiderschap is daar de nettere term voor. Je bent geen kind dat naar opvoeders kijkt voor aanwijzingen en toestemming. Je hebt toestemming. Je weet weet je nodig hebt. Je weet wat je moet doen. Je bent een professional. Een baas die je inspireert, motiveert en groei faciliteert. De baas waarvoor je elke dag fluitend naar je werk gaat en waardoor je leven op alle vlakken een stuk beter wordt.