Wat je kunt doen als je een sterke innerlijke criticus hebt

Het is fascinerend om te zien hoeveel aantrekkingskracht negativiteit heeft. We hechten meer waarde aan kritiek en vinden het doorgaans makkelijker om uit te gaan van het ergste. Het ergste is die interne dialoog die elke gelegenheid aangrijpt op je op alle gevaren te wijzen. Stel je gaat een presentatie geven voor een toffe groep mensen. Je wilt ze graag imponeren en goed voor de dag komen. In plaats van een innerlijke cheerleader die ons aanmoedigt “You’ve got this!!! Wooohooo!”, krijg je een onuitputtelijke lijst van potentiële missers:

  • “Er gaat vast iets mis en dan kom je te laat… lekker begin”
  • “Je hebt je niet goed voorbereid… straks verliest je de rode draad van je verhaal…”
  • “…of je vergeet gewoon helemaal je verhaal, door een blackout”
  • “Zul je zien dat ze hele moeilijke vragen gaan stellen en je voor gek staat”
  • “Of ze stellen helemaal geen vragen…”
  • “…want ze luisteren niet eens (en ze zitten alleen maar te Instagrammen)”

Ga zo maar door. Waarschijnlijk ben je nu in je hoofd het lijstje aan het aanvullen. We zijn er kampioen in, bedenken wat mis kan gaan.

Het vervelende is echter dat je hersenen geen verschil maken tussen fictie (bedenken wat er mis kán gaan) en realiteit (wat er werkelijk gebeurt). Terwijl jij je lijstje van alle mogelijke doom-scenario’s maakt, worden je hersenen direct geactiveerd. Zo worden er stresshormonen aangemaakt. Je spieren spannen zich aan. Je begint alvast te zweten en je maag speelt ook op. Maar er is (nog) niets gebeurt…

Als dat nu heel vaak gebeurt, omdat je een overactieve innerlijke criticus hebt, dan heeft dat grote gevolgen. Want als je bij alles wat je doet kritiek krijgt, dan is het niet gek dat je stopt met je nek uitsteken. Uit angst om bekritiseerd te worden, stop je met alles wat maar een beetje buiten je comfort zone ligt en je houdt het lekker veilig dichtbij je.

Nergens je hoofd buiten het maaiveld uitsteken, nergens buiten de lijntjes kleuren.

Wat kun je daar nu aan doen?

Nergens buiten de lijntjes kleuren, niets meer uitproberen… playing it safe… Dat is geen manier van leven. Het is saai, inspiratieloos en je kan ook wel zeggen zinloos.

Zinloos betekent zonder nut of doel. Het tegenovergestelde van zinloos is zinvol. Een leven vol zin, of waar je zin van krijgt en wat je zin geeft.

Wat je nodig hebt is een rebelse interventie. Iets in je moet sterk genoeg zijn om deze trend te stoppen en terug te draaien. Hieronder 2 manieren die mij goed helpen:

  1. Het monoloog van de innerlijke criticus uitschrijven op papier
  2. Je lichamelijke reactie overrulen

Schrijf alles op

De innerlijke criticus bestaat vooral in je gedachten. Zonder restricties of andere basisregels zullen die gedachten er dus altijd zijn. In een wenselijk scenario heeft de stem van je innerlijke criticus een tijd en plaats, maar geen geen hoofdrol. Er zijn mensen die de stem van de innerlijke criticus een moment de tijd geven om alles eruit te gooien, om vervolgens een andere interne dialoog de kans te geven.

Het probleem voor de ongetrainde beginner is echter dat de innerlijke criticus zich niet zomaar laat dicteren. De beste truc is dit niet in je hoofd te doen. Op papier, in de openbaarheid kun je jezelf ook de kans geven om objectief naar de woorden te kijken. Daarnaast moeten de woorden door twee filters, eerst het formuleren van gedachten en vervolgens het noteren van het geformuleerde. Heel veel geknor en gebrul van je innerlijke criticus zal al verloren gaan. Je zult makkelijker in staat zijn om wat erover blijft te beoordelen op zijn waarde: is er gevaar of niet?

Pak pen en papier en zorg dat je ongestoord aan de gang kan gaan.

Neem een interview af met de stem van je innerlijke criticus en vraag “waar zit je meer?”. Schrijf alles op. Als er niets meer komt vraag je “…en wat nog meer?”.

In het begin zul je hier langer mee bezig zijn, maar na verloop van tijd kun je ook een timer aanzetten. Je geeft je innerlijke criticus dan maximaal 10 minuten de tijd.

Volgens goede feedback gedragsregels, is het goed de innerlijke criticus te bedenken voor de input. Vervolgens stel je voor dat je nu het podium geeft aan een andere interne dialoog. De dialoog van wijsheid, of van liefde of van compassie. Dialoog dat eerder je interne cheerleader is, dan je grootste vijand.

Je lichamelijke reactie overrulen

Als je veel negativiteit ervaart, kan het zijn dat de stem van je innerlijke criticus zwaar en sloom klinkt. Alsof alles teveel is. Je lichaam stemt zich af op deze toonhoogte. Je voelt je zoals je interne dialoog klinkt.

Wat nou als de stem van je innerlijke criticus zou klinken als een smurf? Alsof het helium heeft ingeademd. Verbeeld je dat de toonhoogte van de stem steeds hoger en hoger wordt. Zo hoog dat het uiteindelijk idioot klinkt. Dan zou je het ten eerste niet serieus kunnen nemen. En ten tweede zal blijken dat je hersenen op die frequentie geen stress signalen hoeven af te geven. Geen stress signalen, geen stress symptomen.

Als je de stem van de innerlijke criticus kunt vervormen, kun je hem misschien ook op en lager volume zetten. Of een andere interne dialoog harder zetten. Het is dan alsof je van ShitFM naar PositiveFM overschakelt.

Dank je wel voor het lezen, je bent geweldig. Dat wist je toch wel?!

Drie tips om je uurtarief te verbeteren

Ken je dat?

Je hebt online wat leuks besteld en na een paar dagen staat de postbode voor de deur met enorm pakket. Je opent de doos en je moet eerst door enkele lagen verpakkingsmateriaal worstelen. Helemaal onderin ligt een piepklein doosje met daarin je bestelling.

Zo is dat ook met je uurtarief

Aan je klant factureer je meestal de afgesproken tijd die nodig was om het werk te doen. Dat is de bestelling. Maar er is meer nodig om het project te voltooien. Denk aan reistijd, bellen, mailen, vergaderen, feedback verzamelen en aanpassingen doorvoeren. Het verpakkingsmateriaal.

Om je werk goed uit te kunnen voeren, wil je bijblijven in je vakgebied, dus je leest wat af. Je moet vaak ook nog je websites en social media profielen bijwerken. Nieuwe klanten zoeken. Netwerkborrels bezoeken of ‘koffietjes’ doen. En soms een blogpost, podcast of vlog publiceren.

Je échte uurtarief

Alles wat je doet gedurende de week om in en aan je bedrijf te werken, heeft invloed op je echte uurtarief. Je echte uurtarief is dat wat overblijft als je je verdiensten deelt door het totaal van alle gewerkte uren.

Stel je voor je bent webdesigner en je klant vraagt of je zijn ebook wilt opmaken. Een klusje dat je wel vaker hebt gedaan. Hij zegt dat alle teksten en afbeeldingen klaar liggen. Je schat het in op 4 uur en na akkoord ga je aan de slag. Helaas blijkt naderhand dat je klant wilt dat je het in een bepaald programma opmaakt. Je kent dat programma nog niet, maar je denkt dat deze extra kennis ooit van pas zal komen. Even later blijkt ook dat de afbeeldingen niet van de juiste kwaliteit zijn. Vervolgens spendeer je wat extra tijd online om alternatieven te zoeken. Het resultaat is uiteindelijk prachtig. Je klant is helemaal blij en betaald de factuur per direct.

Wat is nu de realiteit van deze opdracht?

Het levert vier keer je uurtarief op, maar het kostte wel iets meer van je tijd om het te realiseren:

  • Installeren en verkennen nieuw programma: 2 uur
  • Opmaak van het ebook: 3 uur
  • Andere foto’s zoeken: 1 uur
  • Afstemmen en overleg: 2 uur

Werkelijke tijd: 8 uur

Uurtarief: € 75

Factuur: 4 uur x € 75 = € 300

Je echte uurtarief = € 300 / 8 uur = € 37,50

In dit rekenvoorbeeld zie je dat je op deze manier je uurtarief halveert. Behoorlijk zuur als je je bedenkt dat je na aftrek van kosten en belasting net iets meer verdient dan een thuisbezorger op een e-bike. Ben je benieuwd of jij jouw uurtarief ook halveert? Klik hier om je echte uurtarief te berekenen. Hieronder vind je drie tips om je uurtarief te verbeteren.

1. Weet waar je tijd aan op gaat

Je tijd is waardevol. Sterker nog, als freelancer is je tijd letterlijk geld waard. Want je wordt betaald voor je tijd. Om te beoordelen of je een effectieve freelancer bent, moet je weten waar je tijd aan op gaat.

Hou bij wat je op een dag doet. Wees specifiek en nauwkeurig. En wees bovenal eerlijk. Dus ook alle kwartiertjes appen, mailen of Instagrammen horen hierbij. Alleen dan leer je of jij je uurtarief ook aan het halveren bent.

Tip: lees dit artikel over tijdverspilling.

2. Stop met je tijd weggeven

Je opdrachtgever belt met een ‘korte’ vraag. Het wordt uiteindelijk een gesprek van een uur.

Je denkt eindelijk die opdracht te kunnen opleveren, maar er komen nóg meer aanpassingen. Terwijl de afgesproken correctierondes al voorbij zijn.

Je doet niet graag moeilijk. Het voelt soms als een kwartiertje hier en daar. In realiteit lopen deze kwartiertjes aardig in de papieren. Jouw tijd is jouw belangrijkste middel om geld te verdienen. Stop met gratis je tijd weggeven, tenzij je bewust aan liefdadigheid doet.

3. Koop je tijd terug

De grootste valkuil van freelancers is alles zelf doen. Je eigen website updaten of een storing verhelpen. Zelf je nieuwsbrieven schrijven én redigeren. Zelf je laptop repareren als hij is vastgelopen. Zelf je boodschappen doen. Zelf je huishouden doen. Zelf je tuin of je huis onderhouden.

Neem nou als voorbeeld je eigen huis schilderen. Iets wat de meeste van ons zeker 2 tot 3 weken tijd kost. Het hele huis moet in de stijgers. Je rijdt drie keer per week naar de bouwmarkt omdat het schuurpapier op is. En je komt op het laatst altijd een beetje verf te kort.

Een professionele schilder is er een week mee bezig.

Moet je het dan nog zelf doen? Maak voor al dit soort klussen de overweging:

  • Wat kost het om de klussen uit te besteden?
  • Wat is mijn eigen tijd waard?
  • Wat levert uitbesteden mij op?

Door selectief te zijn in wat je wel en niet zelf doet, koop je je tijd terug. Tijd om het werk te doen waar je goed voor wordt betaald. In plaats van te druk zijn met kleine klusjes. Maar ook tijd om te sporten of om bij je gezin te zijn en tijd voor de de andere leuke dingen in het leven.

Wat vind jij nog de moeite waard?

action-reaction

Zijn er aspecten in je leven waarvan je kunt zeggen dat “het de moeite waard is”? Iets of iemand. Een doel, activiteit of ervaring? En… kun je er ook van beweren dat je er de juiste moeite voor doet?

Of… neem je het als vanzelfsprekend?

Zoals verwachten dat “het wel losloopt”. Dingen zoals een fit en gezond lichaam? Relaties en vriendschappen? Het werk dat je doet en de ambities die je hebt? 

Niets wat de moeite waard is, komt je zo maar toe. Het heeft een prijs. Dat is geen populaire bewering, het is een natuurwet.

Actie = Reactie.
Geen actie = geen reactie…

Elke actie heeft een tegengestelde en gelijkwaardige tegenreactie…
Wat je erin stopt… komt er ook uit.

Nul moeite. Nul tijd. Nul energie.
Nul reactie.

Moeite doen

Om een gewenste reactie – een gewenst resultaat- te krijgen moet je één ding doen: moeite doen. 

Op komen dagen, keuzes maken en de tijd en energie erin te steken die nodig is.  Dat vergt de nodige moeite en dat doet soms ook een beetje pijn. Maar mijn hele punt is nu; is dit niet waar het om draait? Moeite doen voor iets dat de moeite waard voor je is? Geeft het dan betekenis en vervulling?

Vanallesloosheid

Ik denk zelf dat het komt omdat we geen keuzes meer maken. We hoeven en kunnen geen beslissingen meer nemen. Besluiteloos. Het is allemaal te gemakkelijk voor ons geworden, dat het geen betekenis meer heeft. Moeiteloos. En misschien zelfs… Zinloos?

We willen van alles, maar we hebben er maar weinig voor over. Stiekem verwachten we soms ook dat het gewenste resultaat ons zal toekomen, door te willen. Door te dromen. Door een mood-board te maken of te visualiseren. 

Dat is toch gek?

Stel je voor je verteld aan iemand dat je graag wilt afvallen (wat een makkelijk voorbeeld) of een bepaalde afstand rennen of een bepaald gewicht kunnen gewichtheffen. En diegene zegt dan: “Mooi doel… hoe ga je dat aanpakken? Volg je een dieet, heb je een trainer of ga je naar een bepaalde club…?”.

Dan is het toch gek als je dan moet zeggen:
“Niets… ik denk er vooral heel vaak aan…”.

En nog gekker, vind ik, is dat we het allemaal wel snappen dat het gek is als je niets doet in de context van afvallen, hardlopen of een andere sportieve doelstelling.

Echter, zodra de doelen wat ingewikkelder, ambitieuzer of formeler worden, blijven we sneller hangen bij dromen, denken, hopen. (En maar weinig mensen zullen even kritisch blijven doorvragen als je zegt dat je nog even nadenkt over hoe je het gaat doen, of dat je hoopt de juiste partners tegen te komen en vooral droomt van een bepaalde visie).

Het punt is dat jij het de moeite waard moet vinden om stappen te ondernemen, in beweging te komen. De fout in durven gaan. Zichtbaar durven zijn.

Maar ja… als het de moeite waard is, is het toch de moeite waard?

168 uur per week voor iedereen

De 168 uur puzzel door daags (voor freelancers)

Hoe vaak hoor je iemand zeggen dat ze “zoveel ideeën (ambities, plannen, wensen, dromen, etc)” hebben. Om er meteen een of andere smoes achteraan te roepen. Een “ik zou wel willen, maar…”.

  • Ik heb geen tijd…
  • Ik heb geen energie…
  • Ik heb geen geld…
  • Ik weet niet hoe…
  • Ik kan niet kiezen…
  • Ik heb geen lef…

We hebben allemaal evenveel tijd

Je kunt zeggen wat je wilt, maar we hebben allemaal evenveel tijd. Degene met een gameverslaving. Degene die super afgetraind is. Degene met 6 ondernemingen. Degene met 4 kinderen. We hebben allemaal 168 uur per week. En we kiezen allemaal zelf wat we met die tijd doen.

Tenminste… dat was de bedoeling toch?

Als je freelancer bent, wordt je misschien wel geacht om bepaalde uren beschikbaar te zijn in ruil voor een financiële beloning. Maar als het goed is heb je bij aanvang van je project onderhandeld en de omstandigheden geaccepteerd waarmee jij kan leven. Kwestie van op komen dagen om de juiste keuzes te maken.

Wat doe je met je 168 uur?

Elke keer dat je moppert geen tijd te hebben, zeg je in werkelijkheid dat iets geen prioriteit voor je heeft. Je vindt iets belangrijk, of niet. 

Ik durf te stellen dat als je nu wilt reageren met een “Ja maar in mijn situatie is het heel anders want… [blablabla]…”, dat je dan slachtoffer bent van je eigen onvermogen om op te komen dagen. De kans is dan groot dat niet jij, maar iets of iemand anders jouw prioriteiten bepaald.

  • Ja maar… mijn klant [blablabla]
  • Ja maar… mijn gezin [blablabla]
  • Ja maar… mijn gezondheid [blablabla]
  • Ja maar… mijn partner [blablabla]
  • Ja maar… mijn hobby/vereniging [blablabla]
  • Ja maar… mijn tijdrovende Netflix verslaving…

(Begin je het een beetje te snappen?)

Als je op komt dagen en verantwoordelijkheid neemt, zijn het geen ‘Ja maars’ meer. Het zijn bewuste keuzes.

De keuze om bewust tijd te besteden om aandachtig aanwezig te zijn voor je gezin, je partner of andere belangrijke mensen in je leven…. Of te trainen en gezond te koken. Of de keuze om ’s avonds niet te werken. Of de keuze om niet élke avond op de bank te hangen met Netflix. Of om maar één ding tegelijk te doen, in plaats van alle ideeën die in je opkomen.

Bepaal jouw prioriteiten

Wéét je voor jezelf wat belangrijk is in je leven, waar je “JA!” of “NEE!” tegen zegt. De kans is dan groot dat je nooit meer “ik heb zoveel ideeën, maar ik heb een rotsmoes” zult zeggen.  Als je weet dat het geen prioriteit is, dan hoef je er ook niet over te zagen tegen anderen. Want dát scheelt ook weer tijd…

” … bewust zijn van waar je tijd aan op gaat. Wat vindt je belangrijk in je leven? Waar wil je tijd voor vrijmaken? Wat accepteer je? En wat accepteer je niet. “

Weet waar je je tijd aan besteed

Wat enorm helpt, is bewust zijn van waar je tijd aan op gaat. Is je hele week inderdaad voor de volle 168 uur ingedeeld, of voelt het maar zo? Weet je wat je belangrijk vindt in je leven? Waar je tijd voor wilt vrijmaken? Wat je accepteert? En wat je niet accepteert.

Spreadsheetnerd als ik ben, heb ik daar natuurlijk een makkelijke rekenmodule voor je gemaakt om te downloaden. Maar je kan natuurlijk ook makkelijk zelf het sommetje maken. Waar gaat elke week je tijd aan op, en hoeveel tijd blijft er over?

Er zijn ook applicaties die je inzichtelijk maken wat je doet met de tijd dat je achter een beeldscherm (incl. je telefoon dus) zit. Misschien heb je niet door dat je stiekem uren per dag op social media zit te scrollen. Even op social media scrollen telt trouwens niet als denktijd! 

Ik raad een combi van deze applicaties aan:

  • Rescuetime.com: Hoe effectief besteed je je tijd?
  • Timelyapp.com: AI voor timetracking, logt hoeveel tijd je aan welke bestanden werkt, incl. analyse van agenda.

Rekenvoorbeeld

  • Slapen 7 x 7 = 49
  • Werken 4 x 8 = 32
  • Reizen 4 x 2 = 8
  • Koken+eten 7 x 1 = 7
  • Sporten 4
  • Boodschappen 2
  • Kwaliteitstijd met anderen 36
  • Consumeren (TV/Social media) 1
  • Boek lezen 2
  • Reflecteren, schrijven 2
  • Produceren (tekst, video etc) 5
  • Totaal 148 uur

In dit rekenvoorbeeld hou je 20 uur over, dat zijn 2,5 ‘dagen’. Dat zijn gemiddeld 10 werkdagen per maand. 120 dagen per jaar!

Wat zou jij doen met 120 extra dagen per jaar?

De freelance uurtarief puzzel (reken jezelf niet te snel rijk)

Iemand in mijn kring overwoog om een paar uur minder te gaan werken. Om vervolgens als freelancer (tegen een freelance uurtarief) hetzelfde werk te gaan doen in die uren. Het is een trend in de zorg. Je vaste baan qua uren verlagen, maar de ingeleverde uren tegen een freelance tarief blijven doen. Ik dook op de kans om een uurtarief puzzel voor hem te maken, want het lijkt allemaal zo aantrekkelijk.

Even in alle eerlijkheid… ik ben een spreadsheet-nerd. Ik hou van cijfertjes en ik hou ervan de puzzel te maken hoe de cijfers -positief- te beïnvloeden. Het komt door mijn werk als designer. Als freelancer ontwerp ik verbeteringen voor websites om enerzijds conversie te verhogen en anderzijds een prettige klantervaring te bieden. Dan is het handig om je inspanningen meetbaar te maken, zodat je niet alleen maar op buikgevoel aan het werken bent.

In elk geval, zo kwam het dat mijn liefde voor cijfertjes werd gewekt. Daarnaast hou ik van het oplossen van complexe (design) vraagstukken, ik noem het puzzelen. Het verbinden van de juiste puntjes en een rode draad ontdekken, daar word ik blij van. Uiteindelijk kun je stellen dat ik structuren ontwerp om bepaalde cijfers positief te beïnvloeden.

Is deeltijd freelancen een goed idee?

Voor iemand in vaste dienst lijkt € 45 per uur heel veel en het klinkt enorm verleidelijk. Maar men realiseert zich vaak niet welke (financiële) verantwoordelijkheden je als zelfstandige voor eigen rekening moet nemen.

Bijvoorbeeld, je spaart minder voor je pensioen. Je krijgt geen geld als je ziek of arbeidsongeschikt bent. En omdat je uurcontract als werknemer lager wordt, krijg je minder WW als je van je vaste baan ontslagen wordt. Er zijn dus een aantal zaken waar je zeker rekening mee moet houden als je overweegt om (deeltijd) te freelancen. 

” … men realiseert zich vaak niet welke (financiële) verantwoordelijkheden je als zelfstandige voor eigen rekening moet nemen. “

Analyse van het uurtarief

Als ik het uurtarief van een freelance uurtarief analyseer, kan ik een aantal vaste percentages identificeren. Let op, deze percentages kunnen afwijken afhankelijk van het type bedrijf en de omvang van de omzet. De ene sector heeft bv. meer bedrijfskosten dan de andere. Als je veel meer of veel minder omzet, kan je belastingspercentage anders zijn.

Desondanks zal het onderstaande een goede vuistregel zijn om rekening mee te houden:

  • 30% Inkomstenbelasting
  • 10% Winst
  • 50% Salaris
  • 10% Bedrijfskosten

Wat doe je ermee?

Dat alles maakt 100%, van het bedrijfsresultaat. Bovenop het bedrijfsresultaat komt voor veel freelancers een BTW tarief. In mijn geval is dat 21%. De BTW zet ik op een aparte rekening en daar kom ik niet aan. De Inkomstenbelasting reserveer ik ook, op een andere rekening waar ik niet aan kom. De Winst, het Salaris en het potje “Bedrijfskosten” gaan elk naar hun eigen rekening. Dat zijn tenminste 5 (zakelijke) bankrekeningen. Lees ook eens Profit First om hier meer achtergrond over te leren.

Je salaris

Ongeacht wat je van je werk vindt, het is fijn om er de vruchten van te mogen plukken. Je salaris, het deel 50% Salaris uit het bovenstaande overzicht. Het is leuk om te denken dat je dat helemaal op kan pinnen aan van alles en nog wat, maar pas op… en ik ga je uitleggen waarom:

Ken je Ramit Sethi? Zijn boek “I will teach you to be rich” is vooral geschreven om de Amerikaanse burger te helpen om te gaan met geld. Als je door de cheesy titel en de Amerikaanse content heen kan lezen, kun je veel van hem leren. Van hem adapteerde ik (een vorm van) zijn:

Guilt Free Spending Plan (GFSP)

Dit GFSP is een formule om ervoor te zorgen dat je ten eerste zoveel mogelijk spaart en investeert. Je kosten laag houdt én geld over hebt om vrijelijk uit te geven zonder je schuldig te voelen. In zijn ogen is dát een rijk leven. Zijn motto is: je kosten optimaal laag (niet vervelend laag, je leven moet ook leuk zijn), je investeringen en spaarbedrag omhoog. Zodat je nu én later rijk kan leven.

Ramit’s GFSP

  • 60% Kosten (huur/hypotheek, alle verzekeringen, vaste lasten, boodschappen, schulden: kortom de bekostiging van je leven)
  • 10% Investeren
  • 10% Sparen
  • 20% Guilt Free

Het freelancer’s GFSP

Het ‘Guilt Free Spending Plan’ voor freelancers is nét wat anders vond ik, immer moet je van je centen zelf een groot aantal andere zaken financieren.

  • 10% Investeren (pensioen)
  • 10% Sparen (korte en lange termijn doelen)
  • 5% Buffers (magere tijden, vakantie, kortstondige ziekte periodes)
  • 5% AOV (of een broodfonds beter nog; een combinatie voor <2 jaar en >2 jaar)
  • 10% Guilt free (oftewel leukedingendoen)
  • 60% Je leven bekostigen

PS. vergeet niet te investeren in jezelf

Het is helemaal vernuftig als je naast je buffer, ook een percentage reserveert voor andere investeringen: in je bedrijf en in jezelf.

In de vorm van cursussen of een opleiding of misschien een coach. Allerlei zaken die je als werknemer als vanzelfsprekend neemt, maar die waar je als zelfstandige jezelf vaak niet gunt. Sterker nog… het wordt vaak gezien als dubbele kostenpost. Immers, een paar dagen cursus kost geld én op die dagen kun je geen geld verdienen.

Het “team van één” van freelancers

Je staat er veelal alleen voor als freelancer. Geen collega’s maar er is wel enorm veel te doen. Zoveel verschillende rollen je als freelancer (of zzp’er) allemaal op je moet nemen. Ten eerste ben je vaak degenen die “het werk” doet, het talent.  Om een fijne boterham te verdienen zul je in je eentje meer dan alleen dat talent moeten zijn, je hebt een team nodig met daarin:

  • degene die al het werk doet: oftewel het talent
  • een planner en degene die de budgetten in de gaten houdt
  • een communicatietijger die alle berichtenstromen in de gaten houdt
  • salestype die voor nieuwe opdrachten zorgt
  • iemand die alle bonnen en facturen afhandelt en zorgt dat de gewerkte uren zoveel mogelijk ook in rekening worden gebracht

Dit noem ik je ‘team operations’.

Team operations

De kans is groot dat de ene rol je wat makkelijker afgaat dan de andere. Misschien zijn sommige rollen minder dominant aanwezig… of zijn ze zelfs afwezig? Er zijn veel freelancers die slecht zijn in acquisitie, maar ontzettend competent zijn als talent. Ze hebben een talent of ervaring waar opdrachtgevers naar snakken, waardoor ze toch voldoende opdrachten krijgen. Om die fijne boterham te veroorloven…

Over die fijne boterham gesproken… Doe je het daar allemaal voor? Werk je om die fijne boterham te verdienen, de rekeningen te kunnen betalen en dus een beetje ‘overleven‘ als zelfstandige? Eerlijk zeggen hoor…

Dan zal ik ook even eerlijk zijn…

Alleen een fijne boterham en ‘overleven’ is een behoorlijk lage verwachting. Kleinschalig. En saai. En een beetje dom (meer daarover later in het onderdeel “Wat is er mis met het businessmodel van de freelancer”). Maar waarom niet streven naar floreren en naar groei? Ook als freelancer zonder personeel aan te nemen of jezelf dood te werken, gewoon goed geld verdienen. Moet toch kunnen? Want wat een geruststellende gedachte zou het zijn dat je eindelijk (meer) kan sparen voor een buffer? Zodat je ook eens écht op vakantie kan gaan zonder zorgen, of een keer ziek zijn zonder gedoe. Want kan jij je een griepje veroorloven? Of iets wat een paar maanden of langer duurt?

De pijnlijke “genoeg is goed genoeg” mentaliteit

Ik hoor het veel, zoiets als; “Ik hoef niet heel veel geld, als ik maar alles kan betalen, is het goed”. Dat klinkt toch als je erbij neerleggen als ‘overleveraar‘. (ai, slecht woord…). Want wat doe je als overleveraar?  Om te overleven zullen we over het algemeen alles accepteren wat op ons pad komt.

  • Alle opdrachten (en opdrachtgevers)?
  • Alle voorwaarden (werktijden of locaties)?
  • Elk tarief (tja…)?

Als je geen positie inneemt, behalve de positie van “ik moet toch geld verdienen”, dan heb je geen enkel stuur of controle  over de koers van jouw EIGEN bedrijf. Door je te voegen naar wat er op je pad komt aan wensen en eisen van opdrachtgevers, mis je bovendien de voldoening van het ‘freelance leven’ zoals jij voor ogen had toen je begon als freelancer.

DE FREELANCER PRINCIPES

Werken waar, met wie & wanneer jij wilt. Voor een uitstekend tarief.

Doen waar je goed in bent (en wat je leuk vindt)

Werken met toffe opdrachtgevers, die je serieus nemen en je de toffe opdrachten gunnen

Zonder blikken of blozen je tarief kenbaar maken

Je tarief verhogen omdat je toegevoegde waarde toeneemt

Investeren in je eigen groei en eigen ideeën

Zorgeloos op vakantie gaan (of ziek zijn) omdat je een goede buffer kan opbouwen

Winst maken en je bedrijf laten groeien

Tijd en ruimte voor je eigen koers en je eigen doelen

Gewoon omdat het kan.
Omdat je als een échte baas jouw eigen principes én een uitstekend tarief hebt onderhandeld.

© daags

De belangrijkste rol in je bedrijf: de directeur

Je opdrachtgevers hebben een goed recht om hun verwachtingen op tafel te leggen, het is aan jou om te bepalen hoever je erin mee gaat en tegen welke prijs. Jij moet je eigen principes bepalen en naleven. Echter, je kunt er niet op vertrouwen dat je team operations om principes te formuleren en te handhaven. Of de cultuur te creëren waarin alle team-members floreren en met plezier aan het werk zijn (en blijven). Daar heb je een zesde rol voor nodig: de directeur

Ben je het talent, of de baas van je bedrijf?

Met de vorige blogpost, maakte ik de gemoederen los. Ik vroeg of je wel een goede baas voor jezelf was. Maar we kijken niet op die manier naar onszelf. Ik vroeg daarom enkele freelancers in mijn kring het volgende: “Ben jij de baas, of het hardwerkende talent van jouw bedrijf?”.

Ben je het talent of ben je de baas?

De meeste van ons freelancers zijn vakliefhebbers. We doen wat we doen omdat we er goed in zijn en er heel erg blij van worden dat we het (betaald) mogen doen om anderen te helpen. Klinkt als een ideale baan, toch?

Ik vroeg enkele freelancers“Ben je de baas of het talent van je eigen bedrijf?”. Hoewel iedereen in eerste instantie antwoordde“Ja hallo, ik ben toch zeker de baas!?”, moesten ze vaak het antwoord schuldig blijven als ik doorvroeg. Ik vroeg dan naar de manier waarop dat zou blijken. Ik vroeg wanneer ze als ‘baas’ van het bedrijf komen opdagen…

  • kom je opdagen als baas om je persoonlijke en bedrijfsbelangen te behartigen?
  • kom je opdagen als baas om NEE te verkopen als de opdracht (of opdrachtgever) niet in lijn is met je persoonlijke of bedrijfsnormen en waarden? Of als je planning écht veel te vol is?
  • kom je opdagen als baas wanneer je opdrachtgever je talent niet serieus neemt door (te) lage tarieven te onderhandelen of door projecten uit te kleden (wetende dat je je talent daardoor onvoldoende kan inzetten?)
  • kom je opdagen als baas wanneer het talent wéér een avond overwerkt om het project toch toffer te maken dan onderhandeld (voor gratis).
  • kom je opdagen als baas wanneer je aan het eind van de maand naar je facturen kijkt en kijkt naar alle tijd die erin is gaan zitten om die factuur te kunnen sturen?
  • kom je opdagen als baas om dan het ongemakkelijke gesprek met jezelf aan te gaan dat het niet oké is om voor een vergelijkbaar uurtarief als een 16-jarige thuisbezorger op een ebike te werken…? 

Waaruit blijkt jouw rol als directeur?

Als vak-idioten hebben we vaak bakken met ervaring en kennis, wat we graag delen en inzetten om de ander te helpen. Maar je hebt ook een rol te spelen als baas van je bedrijf. Aangenomen dat je je freelance-activiteiten serieus neemt en dat je over 5 of 10 jaar nog steeds je eigen baas wilt zijn. Dan moet je zorgen dat je bedrijf gezond is en blijf én dat je er ook lol in blijft houden en op komen dagen. Als het talent én de baas van je eigen bedrijf. 

Doe je dat niet, kom je dan niet opdagen en laat je het op zijn beloop… dan ben je geen beste baas voor jezelf. 

Ben jij de slechtste baas ter wereld (voor jezelf)?

In oude blogposts en in mijn nieuwe boek spreek ik over het interne dialoog die we allemaal voeren. Laatst luisterende ik naar een podcast van Tim Ferriss met Seth Godin. Deze man vind ik een genie en in veel van wat hij zegt, vind ik de juiste woorden om iets uit te leggen. Zijn artikel “The worlds worst boss” doet hetzelfde voor mij. En voor jou omdat je dit artikel leest.

Hoe zit dat bij jou?

Even een check, hoe zit het met jou interne dialoog? Is het de stem van een masochistische perfectionist of heb jij mazzel en heb je met een ambitieuze cheerleader te maken? De masochistische perfectionist komt overigens verreweg het meeste voor. Het is de stem die alles in twijfel trekt. Het arsenaal aan argumenten is talloos maar je kunt het allemaal terug-redeneren naar deze angsten: “Ben ik goed genoeg?” en “Wat zullen anderen van mij vinden?”. Want weet je, we willen uiteindelijk toch graag erbij horen en ons gewaardeerd voelen. Zo zijn we, no biggie.

Het is wel een biggie op het moment dat je deze dialoog de dienst uit laat maken en jij je hierdoor laat leiden. En dan komt een mooiere vraag naar boven: wie heeft bij jou de leiding? Wie is de baas?  

Wat voor baas ben je?

Eentje die blijft zeiken en zeuren en nooit zijn kop houdt? Eentje die niets goed genoeg vindt en daarom maar blijft klikken en scrollen in plaats van opleveren? Die afspraken met iedereen stipt nakomt… behalve afspraken gemaakt met jou?

Dat pikken we toch niet?!

Dus een rotzak van een werkgever of klant wijzen we de deur uit, maar van de enige baas waar we niet vanaf kunnen, tolereren we alles?

Niet alleen dat, we gaan tot het bot. Draaien we extra uren, zelfs al trekken we het al weken niet meer en krijgen we er geen extra geld voor. In het ergste geval pikken we ook nog eens alle crap van anderen, omdat de baas dan zegt “misschien hebben ze gelijk, we werken niet hard genoeg, we doen niet goed genoeg ons best, we moeten er nog een tandje bovenop doen!”.

AHA!

En eindelijk snapte ik wat ze écht bedoelen met persoonlijk leiderschap. Ik zei gewoon altijd “grow the f*ck up!”, en persoonlijk leiderschap is daar de nettere term voor. Je bent geen kind dat naar opvoeders kijkt voor aanwijzingen en toestemming. Je hebt toestemming. Je weet weet je nodig hebt. Je weet wat je moet doen. Je bent een professional. Een baas die je inspireert, motiveert en groei faciliteert. De baas waarvoor je elke dag fluitend naar je werk gaat en waardoor je leven op alle vlakken een stuk beter wordt.